۴_در ستایش روزمره

نرگس از اتفاقات روزمره اش عکس میگیرد

نرگس عکس ها را در اینستاگرام با خانواده اش به اشتراک

میگذارد

نرگس پست ها را جمع میکند و در قالب متن وبلاگ به اشتراک میگذارد 

هزاران کیلومتر انسو تر سهیل مطلب نرگس را میبیند و تا انتها میخواند

سهیل از دقدقه های روز مره خود دور میشود و در قالبی دیگر وارد میشود

چقدر دقدقه هایمان به هم نزدیک و از هم دور است 

سهیل نرگس را میشناسد بی آنگه هرگز او را دیده باشد یا اینکه بخواهد ببیند نرگس قهرمان واقعی داستان خود است و سهیل خاننده واقعی داستان خود نوشته نرگس قهرمان ما چالَش های ساده و روز مره دارد مانند همه ولی این چالش ها برای سهیل جذتب  است مثل تعریف یک خاطره توسط دوست برای تو دوستی بسیار دور قهرمان و خواننده هرگز هم را نخواهند دید هرگز جز در ذهنشان همدیگر را نخواهند شناخت شاید روزی در خیابانی از کنار هم رد شوند وبی تفاوت به هم نگاه کنند ولیخواننده ما دوبار زندگی کرده یکبار با خود و یکبار با قهرمان و حالا که از دور به ماجرا های خود و قهرمان نگاه میکند در میابد که چقدر دلش برای روزمرگی قهرمان تنگ شده ...برای خانندگانتان از زندگیتان بگویید از روزمرگی تان تا جایی که میتوانید بدون تعارف و بدون فیلتر خوانندگانتان در نهایت لذت داشتن یک دوست را خواهند چشید حتی اگر سکوت کنند و در تنهایی خود شما را بخوانند و هرگز برای شما کامنت نگذارند و با هیچ کسی در باره شما حرف نزنند

همه افراد یک گوشه شخصی برای خود نیاز دارند برای من این گوشه وبلاگ بوده یک گوشه ساکت و آرام و بدون هیاهو و قیل و قال دنیا و وقتی یک وبلاگ دیگر مطلب نمیگذارد حس میکنم که یکی از دوست‌های خودم رو از دست دادم تنها تر شده ام  پس ای قهرمان من بگو از زندگی ات از علایقت از ترسهایت و از روز مرهگیت برایم بگو من دوست دارم گوشته آرام زندگی ام حرفا و صدای تو بیاید...